به گزارش جارنیوز به نقل از عصرایران

و بزرگراه ، قزوین را به زنجان و زنجان را به تبریز  متصل می کنند تا بخش عمده ای از ارتباطات جاده ای غرب و مرکز کشور را عهده دار شوند. این دو بزرگراه ، از مهم ترین و استراتژیک ترین راه های مواصلاتی کشور به شمار می روند و احداث آنها ، مخصوصاً بزرگراه زنجان -تبریز نقش مهمی در کاهش تلفات جاده ای داشته است چه آن که قبل از افتتاح این بزرگراه ، بیشترین قربانیان جاده ای کشور  مربوط به  این مسیر بود.

به گزارش عصرایران ، با این حال ، آنچه سال هاست در این مسیر مسافران را به شدت آزار می دهد ، وضعیت نامناسب آسفالت بزرگراه هاست که در خیلی از مقاطع ، کیفیتی پایین تر از جاده های روستایی دارد و برای خودروهایی که با سرعت مجاز 120 کیلومتر در ساعت حرکت می کنند ، خطرناک و مهلک است.

متاسفانه در طول سال های اخیر برغم آن که  این دو بزرگراه ، مدام در حال لکه گیری و آسفالت و بهسازی هستند ، اما حکایت همچنان باقی است و "چاله های بزرگراهی" پدیده خاص و پایان ناپذیر این دو محور است!

سوال جدی و مهمی که در این میان مطرح است این که چرا این دو بزرگراه همواره با این مشکل مواجه هستند و کارفرمایان و  پیمانکاران این دو بزرگراه چه اشخاصی هستند که هنوز نتوانسته اند یک آسفالت پایدار و کاملاً معمولی در این محورها ایجاد کنند؟ این چه رازی است که هر آسفالتی در این دو بزرگراه ، مدت اندکی دوام می آورد و بعد از آن باید از کیسه مردم ، خرج دوباره کاری ها و چندباره کاری شود و عده ای در میانه این سفره دائماً پهن ، به نان و نوای مستمر برسند؟!

الان بسیاری از کالاها ، حتی اجناسی مانند یک ماهی تابه 50 هزار تومانی هم در این کشور با گارانتی به فروش می رسند ولی مشخص نیست چرا احداث جاده ها و بزرگراه ها با آن هم هزینه و اهمیت مالی و جانی ، مشمول این گارانتی ها نیست تا پیمانکاران سودجو ، به خاطر منافع خودشان هم که شده ، پروژه های را مشمول "ماستمالی" ننمایند و با جان مردم بازی نکنند؟!

جالب اینجاست که مسوولان وزارت راه اعلام کرده بودند که قبل از نوروز امسال ، آزادراه زنجان - قزوین را لکه گیری و مرمت کرده اند ولی اکنون که کمتر از دو ماه از آن به اصطلاح مرمت می گذرد ، این محور و نیز زنجان -تبریز همچنان بیش از آن که به آزادراه و بزرگراه شبیه باشند ، به "جگر زلیخا" می مانند!

این که شعارهای مسوولان کی تمام می شوند و جیب های پیمانکاران و همکاران شان(!) کی پر می شود تا بلکه شاهد یک آسفالت کاملاً معمولی در این "مثلا آزاد راه " باشیم ، سوالاتی است که کسی پاسخی برای آنها ندارد ولی این نگرانی همچنان پابرجاست که چاله های بزرگراهی همچنان مرم را به کام خود بکشد و مردم بی گناه را به کشتن دهد.

آیا واقعاً شرم آور نیست میلیاردها خرج احداث بزرگراه و آزادراه شود تا مردم در جاده های غیراستاندارد قدیمی کشته نشوند ولی در همین بزرگراه و آزادراه ها ، همان مردم به خاطر بی کفایتی مسوولان پرمدعایی که از عهده پر کردن چاله ها بر نمی آیند ، کشته شوند؟!

تصاویر را نگاه کنید و خود قضاوت کنید که اوضاع تا چه اندازه خطرناک و خجالت آور است:




اگر آن گاردریل ها نبودند ، کسی باور نمی کرد اینجا یک بزرگراه است!

عمق چاله ، به آسفالت قبلی می رسد
انگار قرار است همچنان قرارداد ببندند و آسفالت های نامرغوب بر روی هم بریزند و چاله های عمیق تر درست کنند
معلوم نیست خودوریی که با سرعت 120 به این چاله می افتد یا در لحظه آخر بخواهد با تغییر مسیر در آن نیفتد ،ممکن است چه بر سرش بیاید

 وصله پینه های بزرگراهی!
البته بعضی جاها جاده صاف است!



 

بزرگراه یا آبگیر؟
البته برای پرنده ها و آبخوری آنان بد نشده!



لااقل همت نکرده اند جلوی عوارضی که مقابل چشمانشان است را درست کنند!