به گزارش جارنیوز به نقل از تابناک

امروز یازدهم اردیبهشت، هشت سال از درگذشت کیومرث صابری فومنی، همان نازک خیال طنز پرداز عزیزی می گذرد که در تمام سال های دهه شصت و هفتاد و بعد از آن صاحب یکی از بهترین جریده های این کشور بود و اکنون پس از هشت سال از درگذشتش و ده سال پس از تعطیلی نشریه اش هنوز جای خالی آن روی میز مطبوعات کشور احساس می شود.

به گزارش «تابناک» ، شب گذشته که برای گرامی داشت یاد خالق « گل آقا» سری به وب سایت موسسه اش زدیم تا تعدادی از کاریکاتورهای جذاب آن را در سالگردش بازنشر دهیم نکته ای جالب و البته درد آور توجه مان را جلب کرد. انگار دغدغه های الان همان دغدغه های سال هفتاد یک و دو است. انگار هیچ چیز تغییر نکرده است.

موسسه گل آقا تنها شماره های چهار سال شصت و نه تا هفتاد دو را از طریق وب سایت در اختیار کاربران قرار می دهد ولی با تورق گل آقا های همین چهار سال هم به نکات مشترک یکسانی می رسیم.

گرانی، تورم، مشکل مسکن، بیکاری، قیمت ارز و ... همه آن چیزهای که امروز و در سال نود و یک هجری شمسی از ان می نالیم موضوع کاریکاتورهای گل آقا در آن سال ها بود. یکی از شماره هایش را دستتان بگیرید و ببینید فارغ از اینکه آن سال های  دکترحبیبی (معاون اول دولت در آن زمان) کارکتر محبوب این مجله بوده و اگر این روزها بود شاید احمدی نژاد یا مشایی این جا را پر می کردند  به تورق آن بپردازید. همه این حرف هایی که این سال ها دولت را به چوب انتقاد با آن رانده اند را در این مجله می بینید.

از شوخی با علی اکبر ولایتی (وزیر امور خارجه وقت) برای برقراری ارتباط با کشور کومور گرفته تا مثلا انتصاب محمد هاشمی (برادر رئیس جمهور وقت) در پست غیر تخصصی قائم مقام وزارت امور خارجه که این روزها مثال های مشابه بسیاری را برای هر کدام از انها می توانیم بیابیم. شاید اگر در آن روزها متروی هم در تهران بود که احیانا غرق می شد دیگر می شد ادعا کرد که با تقریب بالایی می شد یکی از شماره های گل آقای سال هفتاد را روی دکه برد و بی شک مخاطب خود را هم خواهد داشت. همه این مشکلات آن سال ها هم وجود داشته و اکنون هم وجود دارد، تنها تفاوتش این است که آن سال ها « گل آقا»ی روی دکه ها بود که آخر هفته قشر آسیب پذیر (یکی دیگر از کارکترهای محبوب این مجله) را کمی شاد کند و این روزها وجود ندارد.

تلاش این نوشتار نادیده گرفتن تلاش های بزرگ و مهمی که در این سال ها رخ داده نیست، چه اینکه گفت ندارد که ایران این روزها بسیار پیشرفته تر و ترقی یافته تر از آن سال هاست که این نتیجه تلاش همه تلاشگران و همه دولت هاست. ولی نکته در این است که طی این سال ها هنوز دولت ها از برطرف کردن دغدغه های ذهنی زندگی ایرانیان و ایجاد ثبات اقتصادی برای آرامش فکری مردم بازمانده اند.

وقتی در همین سال نود و یک و در حالی که گرانی افسار گیسخته یکی از دغدغه های بزرگ مردم است و معاون اول رئیس جمهور اعلام می کند که دولت برنامه ای برای کنترل قیمت ها ندارد انگار که همان گل آقای سال هفتاد را ورق می زنیم که محمد علی حبیبی را ناتوان از مبارزه با گرانی ها و تورم می دانست.

حالا که نوشته را با یادی از صابری عزیز شروع کردیم در پایان هم بر روخ پاک او درود می فرستیم که همه آن سال های در آبدارخانه گل آقایی اش ما را خنداند و روزگارمان را فرخ بخش کرد.